گل و گياه ظرافت گل و گياه ظرافت .

گل و گياه ظرافت

بادرنجبويه

بادرنجبويه

گياه بادرنجبويه (Lemon balm) بومي آمريكا است. بذر بادرنجبويه به آساني در زمين قابل كاشت است. يك گياه شيرين و معطر از خانواده نعنا است. از بادرنجبويه خشك شده به‌عنوان چاشني استفاده مي‌شود. همچنين بادرنجبويه كوهي در برخي از نوشيدني‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. از خواص بادرنجبويه اين كه با توجه به طبع بادرنجبويه اثر آرام‌بخشي اعصاب و بيماري‌هاي معدي و قلبي دارند. از آن به‌عنوان آرام‌بخش استفاده مي‌شود و اثر سنبل‌الطيب (Valeriana officinalis) را تشديد مي‌كند. عرق بادرنجبويه نيز در آرام كردن درد معده با منشأ عصبي مؤثر است. از اسانس آن استفاده‌هاي فراواني در صنايع آرايشي بهداشتي و داروسازي مي‌شود. گل‌هاي آن‌كه در خرداد تا اواسط مرداد ظاهر مي‌شود، رنگ سفيد يا گلي دارند و به تعداد ۶ تا ۱۲ تايي نيز در كنار برگ‌ها ظاهر مي‌شوند. اين گياه ارزشمند مقاوم به خشكي بوده و آفتاب دوست است.

بادرنجبويه گياهي است پايا، پرشاخه و پرپشت به ارتفاع ۳۰ تا ۸۰ سانتي‌متر و حتي بيشتر به حالت وحشي و خودرو در ايران مي‌رويد و همچنين در نواحي مختلف پرورش مي‌يابد. از مشخصات آن اين است كه ريشه كوچك و استوانه‌اي شكل، سخت و منشعب دارد. برگ‌هاي پوشيده از تار، متقابل، بيضوي، به شكل قلب و دندانه‌دار (دندانه‌هاي فاصله‌دار) است. درازاي برگ‌هاي آن ۵ تا ۸ سانتي‌متر و پهناي آن ۴ تا ۵ است. بعلاوه در سطح پهنك برگ آن رگ­برگ‌هاي متعدد به وضع مشبك ديده مي‌شود. رنگ برگ‌هاي آن در سطح فوقاني پهنك، سبز تيره ولي در سطح تحتاني آن سبز روشن است. كاسه و جام آن داراي دو لب است كه در آن لوب فوقاني جام شامل دو لوب ولي لوب تحتاني مركب از ۳ لوب است. درون گل نيز ۴ پرچم (۲ بزرگ و ۲ كوچك) جاي دارد. ميوه‌اش چهار فندقه‌اي قهوه‌اي‌رنگ است. گياه بادرنجبويه از طريق بذر به آساني در زمين قابل كاشت است. در هر گرم، حدود ۲۰۰۰ بذر بادرنجبويه وجود دارد. بادرنجبويه تا ارتفاع ۶۰ سانتي‌متر رشد مي‌كند و در آخر تابستان گل‌هاي كوچك دو لبه‌اي در اين گياه به وجود مي‌آيد. برگ‌هاي گياه بادرنجبويه عطر و بوي دلپذيري منتشر مي‌كنند. در سايت گياهان دارويي ارزشمندي نظير گل‌گاوزبان ايراني، خاكشير ايراني، مريم گلي و… موجود است كه اميدواريم از كاشت اين گياهان پرخاصيت بهره‌مند شويد.

خاك

گياه بادرنجبويه خاك حاصلخيز با زهكشي خوب را ترجيح مي‌دهد. خاك‌هاي رسي يا لوم شني براي كاشت بادرنجبويه مناسب هستند.

كاشت بادرنجبويه

تكثير توسط بذر بادرنجبويه به دور روش مستقيم و غيرمستقيم انجام مي‌گيرد:

كشت مستقيم: بادرنجبويه را در زمان مناسب (اواخر پائيز) به‌صورت رديفي كشت مي‌كنند بذرهايي كه اواخر پائيز كشت مي‌شوند پس از طي دوره سرماي زمستان در اوايل بهار سبز مي‌شوند. رشد اوليه بادرنجبويه بسيار كند است و علف‌هاي هرز مي‌توانند بدون رقابت به‌سرعت توسعه يابند و رويش گياهان را تحت پائيز قرار دهند. لذا كشت مستقيم مناسب نيست و تنها در سطوح كوچك اين كشت توصيه مي‌شود.

كشت غيرمستقيم: در اواسط بهار (اواخر فروردين اوايل ارديبهشت) بذر را در خزانه هواي آزاد و اواخر بهمن در خزانه زير پلاستيك كشت مي‌كنند پس از كاشت به‌منظور ايجاد تراكم در بستر سطحي خاك، غلتك مناسبي زده مي‌شود. آبياري منظم و مبارزه با علف‌هاي هرز در طول رويش گياهان نقش عمده‌اي در سرعت رشد بادرنجبويه دارد. اواخر تابستان (شهريور) زمان مناسبي براي انتقال نشاء از خزانه هواي آزاد و اواسط ارديبهشت نيز زمان مناسب براي انتقال نشاء از خزانه زير پلاستيك به زمين اصلي است.

تكثير رويشي: تكثير رويشي از طريق تقسيم بوته انجام مي‌گيرد. گياهان دو تا سه‌ساله را بايد از خاك خارج كرد. پس از تميز كردن ريشه از علف‌هاي هرز و جدا كردن قسمت‌هاي پوسيده و آلوده برحسب اندازه پايه مادري آن را به سه تا چهار قطعه تقسيم مي‌كنند. هر بوته شامل ريشه ساقه و چند برگ باشد به علت هزينه و كار زياد، تكثير رويشي فقط در شرايط خاص كاربرد دارد.

مدت‌زمان جوانه‌زني: بذر بادرنجبويه بعد از گذشت ۱۲ تا ۲۱ روز جوانه مي‌زند.

داشت

در سال اول رويش تا قبل از بسته شدن فواصل بين رديف‌ها بر اثر رشد گياهان دو تا سه بار بايد اقدام به وجين مكانيكي علف‌هاي هرز نمود. در سطح كوچك روش مكانيكي و در سطوح وسيع كشت علاوه بر وجين مكانيكي بايد از علف‌كش‌هاي مناسب استفاده نمود. در كشت مستقيم اوايل بهار و در كشت غيرمستقيم پس از انتقال نشاءها به زمين اصلي از علف‌كش مركازين به مقدار ۳ تا ۴ كيلوگرم در هكتار مي‌توان استفاده نمود. براي مبارزه با علف‌هاي هرز گياهان دوساله و يا بيشتر اوايل بهار قبل از رويش مجدد از علف‌كش مركازين به مقدار چهار تا شش كيلوگرم در هكتار يا از علف‌كش پاتوران (patoran) به مقدار ۵/۳ تا ۵ كيلوگرم در هكتار به‌صورت محلول باشي مي‌توان استفاده نمود. از اين علف‌كش‌ها تا اولين برداشت پيكرو رويشي چند بار مي‌توان استفاده نمود. پس از اولين برداشت مي‌توان از علف‌كش مركازين به مقدار ۳ كيلوگرم استفاده كرد. براي مبارزه با لارو بعضي حشرات مي‌توان از بازودين Basudin 5G به مقدار ۳۰ كيلوگرم در هكتار يا بازودين ۱۰ گرم به مقدار ۱۵ كيلوگرم در هكتار به‌صورت محلول‌پاشي در خاك استفاده نمود. براي مبارزه با كك نباتي شلغم و زنجره و شته سبز مي‌توان از محلول يك درصد بي، آي ۵۸ يا محلول ۱/۰ تا ۲/۰ درصد فوسيدري استفاده نمود. ۲۵ روز قبل از برداشت محصول بايد از بكار بردن اين سموم خودداري شود. براي مبارزه با بيماري قارچ لكه برگي مي‌توان از محلول فوندازول يا برستون به‌صورت محلول‌پاشي استفاده كرد.

برداشت

در سال اول يك‌بار ولي از سال دوم به بعد دو يا حتي سه مرتبه پيكر رويشي بادرنجبويه را مي‌توان برداشت كرد. زمان مناسب براي اولين برداشت مرحله گل‌دهي (اواخر تير) است. دو بين برداشت معمولاً اواسط شهريور انجام گيرد چنانچه شرايط آب و هوايي مناسب باشد اواخر مهرماه نيز مي‌توان سومين برداشت را انجام داد. پيكر رويشي گياهان از ۴ تا ۵ سانتي‌متري از سطح زمين برداشت مي‌شوند. پيكر رويشي بايد هنگامي برداشت شود كه قطرات شبنم موجود بر سطح گياهان بر اثر تابش آفتاب خشك شده باشند. به‌منظور افزايش كيفيت مواد مؤثر فقط برگ‌هاي اين گياه بايد برداشت شوند. برگ‌ها پس از برداشت به‌سرعت سياه و يا قهوه‌اي‌رنگ مي‌شوند، لذا پس از برداشت بايد بلافاصله در حرارت ۴۵ تا ۵۰ درجه سانتي‌گراد خشك شود. عملكرد پيكر رويشي تازه ۱۰ تا ۲۰ تن در هكتار است كه پس از خشك شدن ۲ تا ۴ تن پيكر رويشي خشك حاصل مي‌شود. عملكرد برگ خشك ۷/۰ تا ۱ تن در هكتار است. اگر هدف از گياه جمع‌آوري بذر باشد محصول را يك‌بار برداشت مي‌كنند و آن هنگام رسيدن بذرها است. بذرها از اوايل شهريور به‌تدريج مي‌رسند از آنجائي كه بذرهاي رسيده به اطراف پراكنده مي‌شوند از اين‌رو قبل از رسيدن بايد آن‌ها را جمع‌آوري نمود. اندام‌هاي برداشت‌شده را در سايه خشك و پس از بوجاري بذرها را تميز كرده و انبار مي‌كنند. عملكرد بذر ۱۵۰ تا ۳۰۰ كيلوگرم در هكتار است.

نحوه كاشت در منزل

شش تا هشت هفته قبل از پايان سرما بذرها را در خانه بكاريد. بذر را به‌آرامي در خاك فشار دهيد و با لايه بسيار نازكي خاك بپوشانيد، زيرا بذرها براي جوانه‌زني به نور نياز دارند. سپس با استفاده از آبپاش خاك را مرطوب كنيد. بعد از پايان سرما نهال‌ها را به زمين منتقل كنيد.

مدت‌زمان رشد و باردهي

رشد شاخه‌هاي بادرنجبويه به مدت ۶ هفته به پايان مي‌رسد ولي اين شاخه‌ها بعد از ۵ هفته هم قابل‌فروش هستند.

آفات و بيماري‌ها

بادرنجبويه مستعد ابتلا به مگس سفيد، كنه‌هاي عنكبوتي و كپك پودري است. براي مقابله با آن‌ها و حفظ سلامت گياهان دارويي مي‌توان از حشره‌كش و قارچ‌كش‌هاي ارگانيك استفاده كرد.

همچنين از راه‌هاي زير نيز مي‌توانيد محصولات ما را ملاحظه و خريد نماييد:

۱- مراجعه به صفحه اينستاگرامي به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به كانال تلگرامي به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبايل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳


برچسب: بادرنجبويه، بذر بادرنجبويه، گياهان دارويي، بذر، خواص بادرنجبويه، خريد بذر، فروشگاه بذر،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:

+ نوشته شده: ۲۲ مرداد ۱۳۹۹ساعت: ۰۷:۲۶:۰۳ توسط:گل و گياه ظرافت موضوع: نظرات (0)

آويشن شيرازي

آويشن شيرازي


آويشن يكي از گونه‌هاي ارزشمند آويشن در ايران است كه در جنوب ايران، افغانستان و پاكستان مورد كاشت قرار گرفته است و خواص دارويي و خوراكي دارد. آويشن نيز از خانواده نعنائيان بوده و ارتفاع كوتاه (۱۰ تا ۳۰ سانتي‌متر) و فرم بوته‌اي دارد كه به‌راحتي در داخل گلدان مي‌توان آن را پرورش داد، ساقه‌هاي منشعب و متعدد و برگ‌هاي كوچك و گرد با حاشيه‌هاي صاف و بدون دم برگ و گل‌هاي كوچك و به رنگ سفيد از ويژگي‌هاي آن است.


آويشن‌ شاخه‌هاي كوچك پوست سفيد دارد و كرك دار است. برگ‌هاي كوچك دايره‌اي يا بيضوي با قاعده گرد و به‌ندرت قلبي‌شكل و تقريباً نوك‌دار، برگ‌هاي جوان كُرك‌هاي كوتاه سفيد و برگ‌هاي مسن‌تر بدون كرك هستند. چرخه‌هاي گل دسته‌اي و گروهي انبوه يا سنبله‌اي شكل دارد. گل‌هاي آن بسيار كوچك، به طول دو ميلي‌متر، تخم‌مرغي درازچين و كرك‌دار هستند. آويشن داراي طبعي گرم و خشك است. آويشن به‌صورت چندساله كاشته مي‌شود و بوته‌هاي آن تا ۵ سال يا بيشتر ماندگاري دارد.


آويشن بومي كشور ايران بوده و در اصفهان (ده كيلومتري شمال نجف‌آباد، ۲۷ كيلومتري جنوب اصفهان، كلاه‌قاضي جنوب اصفهان، شاه‌كوه)، لرستان (شهبازان، چم سنگر: مرگ سر)، خوزستان (۶۰ كيلومتري شمال شرق دزفول، بهبهان: بابا احمدي)، فارس (فيروزآباد، كوه سيوند، ارتفاعات مشرف به درياچه مهارلو، ميان جنگل، بين جهرم و منصورآباد، نزديك طارم داراب)، بوشهر (خورموج نزديك بوشهر، اهرم)، كرمان (بين كرمان و زرند، علي‌آباد به‌طرف اسفندقه)، هرمزگان (۲۰–۳۰ كيلومتري شرق حاجي‌آباد، گهره، كوه‌هاي گنو، كوه هماگ از فارغان و تيدر، آبگرم گنو)، بلوچستان (ده كيلومتري خاش به‌طرف ايرانشهر، شمال بزمان، شمال ايرانشهر، تنگ سرحه، دره رودخانه كاجو شمال قصر قند، اطراف نيك‌شهر)، خراسان (گردو ۷۰ كيلومتري جنوب ازبگو، ازبگو) و يزد (۱۵ كيلومتري غرب چاه‌ملك به طرف چوپانان، مهريز: خورميز، بين جندق و يزد، بافق: قطروم، بين اشنيز و ندوشن) مي‌رويد. آويشن خشكي را به‌خوبي تحمل مي‌كند و نسبت به بي‌آبي مقاوم است.


آويشن گياهي با خواص دارويي بسيار و چندساله از خانواده نعناعيان و از جمله گياهان دارويي است، آويشن تقريباً در تمامي دنيا كشت مي‌شود و داراي گونه‌هاي فراواني است كه اغلب معطر و چندساله هستند. آويشن بومي مناطق مديترانه و جنوب اروپا بوده، در كشور ايران نيز آويشن به‌طور گسترده كشت مي‌شود يا گونه‌هاي وحشي آن در برخي نقاط مي‌رويد و نياز مصرفي كشور را تأمين مي‌كند. در يونان باستان، زنان به شواليه‌ها و جنگجويان آويشن هديه مي‌دادند زيرا باور داشتند اين گياه به آنان شجاعت و قدرت مي‌دهد، در قرون وسطي اروپاييان آن را زير بالش خود قرار مي‌دادند تا خواب راحتي داشته باشند.


ارتفاع گياه آويشن بستگي به شرايط اقليمي از ۲۰ تا ۵۰ سانتي‌متر متغير است، قسمت بالايي گياه انشعاب‌هاي فراواني دارد، هر چه سن گياه بالاتر برود انشعاب‌ها بيشتر شده و بوته‌هايي پرپشت به وجود مي‌آورد. برگ‌هاي آويشن ريز و نيزه‌اي مانند و داراي كرك‌هاي بسيار ريز است. برگ‌هاي معطر آن معمولاً به رنگ سفيد ديده مي‌شود و گاهي صورتي يا بنفش كه جذب‌كننده قوي حشرات و زنبورها است. بذر آويشن بسيار ريز بوده، هر ۱۰۰۰ عدد بذر آويشن حدوداً ۰٫۳ گرم وزن دارد. آويشن براي رشد به هواي گرم و خشك و نياز دارد، بسيار مقاوم به خشكي و بي‌آبي بوده.


اين گياه با اريگانو هم‌خانواده است. در زبان كردي به «آويشن»، «جعتري» و ساير مناطق كردنشين به آن «آنخ» يا «اَزوِه» گفته مي‌شود و در زبان تركي به «آويشن»، «كهليك اُتي» و در زبان مردم لر به‌خصوص در مناطق بختياري به اين گياه «اوشوم» گفته مي‌شود. در زبان مردم رودبار استان گيلان به آن، «پلنگ مشت» مي‌گويند و طعم‌دهنده اصلي غذايي به نام شامي رودباري است. يكي از گونه‌هاي اين گياه كه در مناطق كوهستاني شمال خراسان به‌وفور يافت مي‌شود به زبان كردي كرمانجي «آنخ» نام دارد. در شهرستان اقليد با نام آويشن شيرازي (Zataria multiflora) مي‌رويد. در آذربايجان غربي بخصوص مناطق كوهستاني نقده رويش قابل‌توجهي دارد.


در زبان تركي به آن كهليك اوتو (كهليك = كبك و اوت = گياه) مي‌گويند. برخي آن را به دليل تشابه اسمي با كاكوتي اشتباه مي‌كنند. درحالي‌كه كهليك اوتو (آويشن)، علي‌رغم تشابه اسمي با كاكوتي از آن متفاوت است. در همدان به آن آزربه و در كوخرد هرمزگان به آن اَوشُه مي‌گويند. در چهارمحال و بختياري به‌خصوص در كوهپايه‌هاي كلار و ناغان (اُورشُم) مي‌رويد. در جلگه دشت‌هاي مياني استان بوشهر نيز مي‌رويد و در گويش دشتي بوشهري به آن اُوشه مي‌گويند، اين گياه در نواحي كوهستاني استان سيستان و بلوچستان هم مي‌رويد و در زبان محلي به آن «ازگند» مي‌گويند. گونه‌هاي مختلفي از آويشنيان در كوهستان‌هاي ايران مي‌رويد. در كتب طب سنتي فارسي با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعترالحمير» نام برده شده است.


در مناطق مختلف ايران گونه‌هاي مختلف ايران گونه‌هاي مختلف با اسامي محلي متفاوتي شناخته مي‌شود از جمله در همدان «آزربه»، در اطراف تهران «آويشن يا آويشم»، در طالقان «زروه»، در زبان كردي به آن «جعتري»، «آنوخ» يا «اَزوِه» (اَزبويه) مي‌گويند و در مناطق آذري نشين «ككليك اوتي» يا «كاكله اوتي» و در ساير مناطق «صعتر»، «زعتر»، «اوشن»، «اشمه كوهي»، «سي سنبر» و «سوسنبر» ناميده مي‌شود. آويشن را به‌راحتي مي‌توانيد در گلدان‌هاي سايز متوسط و در باغچه‌هاي منازل كشت نمود كه در ادامه به‌طور كامل به آموزش آن مي‌پردازيم.


كاشت


كاشت آويشن از دو طريق تكثير مي‌يابد: كاشت بذر و تكثير رويشي (تقسيم ريشه). تكثير قلمه (كه خيلي رايج نيست).


در تكثير رويشي در فصل زمستان گياه را از خاك در آورده و ريشه‌هاي آن را به چند قسمت تقسيم كرده و در مكان‌هاي موردنظر مي‌كاريم. براي كاشت بذر آويشن در گلدان، گلدان انتخابي بايد عمقي حداقل ۱۰ سانتي‌متري داشته باشد. بذرها را در مناطق سردسيري و معتدل بهتر است ۶ هفته قبل از بهار و اتمام سرماي بهاره در منزل يا گلخانه و خزانه نشاء كنيد و بهار به محل اصلي كاشت (گلدان يا باغچه) منتقل كنيد. براي كاشت در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري هر زماني مي‌توانيد اقدام به كاشت كنيد. آويشن در مناطقي كه داراي زمستان سرد است ممكن است زير برف دام نياورد و خشك شود. بذر آويشن بسيار ريز بوده، بذرها را زير لايه بسيار نازك از خاك نرم قرار دهيد و با اسپري آبياري كنيد. (عمق حداكثر ۰٫۵ سانتي‌متري)


براي كاشت خانگي بهتر است بذرها را بهار و بعد از رفع كامل سرما بكاريد. بذر آويشن را مي‌توانيد ابتدا داخل گلدان كوچك يا ليوان يك‌بار مصرف و سيني نشاء در عمق ۰٫۲ تا ۰٫۵ سانتي‌متري بكاريد و بعد از رسيدن به طول ۵ تا ۱۰ سانتي‌متر به گلدان يا زمين اصلي منتقل كنيد. خاك مناسب براي رشد گياه آويشن بايد نيمه سبك و داراي زهكشي مناسب باشد تركيب خاك باغچه و كمپوست يا كود حيواني براي كاشت باغچه و براي كاشت گلداني تركيب كوكوپيت و كمپوست مناسب است، آويشن خاك‌هاي سنگين و رسي را نمي‌پسندد. براي انتقال گياه به باغچه و مزرعه ابتدا خاك را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتي‌متر زيرورو كنيد و با كود حيواني پوسيده يا كمپوست مخلوط كنيد، سپس گياهان آماده‌شده و نشاء شده از قبل را به‌صورت رديفي كشت كنيد، فاصله بين هر دو بوته را ۳۰ تا ۴۰ سانتي‌متر و هر دو رديف را ۳۰ تا ۵۰ سانتي‌متر در نظر بگيريد.


تا قبل از جوانه‌زني بذر، بستر كشت هميشه بايد مرطوب باشد ولي نه غرق آبي. براي تسريع در جوانه‌زني بذرها مي‌توانيد بر روي بستر كشت يك مشما شفاف بياندازيد، توجه كنيد كه با اين كار دما زير مشما بالا مي‌رود و درصورتي‌كه هوا خيلي گرم باشد از انجام اين كار پرهيز كنيد و تنها مراقب باشيد كه خاك خشك نشود. كاشت مستقيم بذر آويشن در فضاي باز مشكلاتي دارد، از قبيل بارندگي شديد و شستشوي بذرها و به هم ريختن نظم كاشت و تراكم به همين دليل توصيه مي‌شود ابتدا بذرها را به‌صورتي كه بالا گفته شد نشاء كنيد و سپس در فواصل منظم به محل اصلي منتقل كنيد.


علف‌هاي هرز را از همان ابتدا حذف كنيد، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذي خاك ميان آويشن و علف هرز مي‌شود و باعث كاهش مواد دريافتي موردنياز گياه و كم شدن اسانس و عطر گياه مي‌شود. خاك مناسب براي كاشت بذر آويشن بايد PH بين ۴٫۵ تا ۸ داشته باشد. از آبياري زياد آويشن بپرهيزيد، ريشه‌ها به رطوبت زياد حساس بوده و پوسيده مي‌شود، آويشن به خشكي مقاوم بوده ولي آبياري منظم توصيه مي‌شود. دماي كاشت بذر و جوانه‌زني ۲۰ تا ۲۵ درجه مناسب است، بعد از رشد دماهاي بالاتر را نيز تحمل مي‌كند.


خواص آويشن


۱- طبع آويشن گرم و خشك بوده و داراي ويتامين‌هاي آ- ب – اي و هورمون گياهي است.


۲- استحمام با آب جوشيده آويشن در تسكين درد رماتيسم شفابخش بوده و در رفع لاغري موضعي نيز مؤثر است.


۳- مصرف دم‌كرده آويشن در درمان صرع، قطع عادت ماهانه ميگرن، تب و دفع انگل اثر خوبي دارد.


۴- آويشن مقوي، محرك، قاعده آور، التيام‌بخش، افزاينده شير مادر، تصفيه‌كننده خون، مدر، ضدعفوني‌كننده، مقوي عضلات، دافع اخلاط خوني، آرام‌بخش و دافع سودا بوده و حافظه را تقويت و نيروي جنسي ر افزايش مي‌دهد.


۵- اين خوراكي حاوي آنتي‌بيوتيك طبيعي بوده و مصرف دم‌كرده و جوشانده آن براي اشخاصي كه مبتلابه بيماري‌هايي نظير درد معده، سرطان، كلسترول، ورم روده، سياه‌سرفه، اختلال‌هاي مغزي و كليوي، مسموميت، دندان‌درد، شبكوري، ناراحتي كبدي، چاقي، ورم كليه، ناتواني جسمي، آسم، درد سياتيك، سنگ كليه، ترشحات رحم، زكام سوءهاضمه، آرتروز، واريس و برفك دهان مي‌باشند مفيد است.


۶-عرق آويشن براي درمان جوش‌هاي جلدي اثر مثبت دارد.


۷- توصيه شده است كه براي درمان بيماري‌هاي ريوي مثل برونشيت حدود ۵ قطره از اسانس آويشن را بر روي قند چكانده و به همراه چاي ميل كنيد.


۸- دمنوش آويشن به مقدار يك قاشق مرباخوري در هر فنجان آب به مدت سه نوبت در روز به هضم غذا كمك كرده و موجب درمان سرفه مي‌گردد و همچنين باعث تسكين انواع تشنج شده و ضمناً بوي بد دهان را نيز برطرف مي‌كند.


۹- از آويشن در درمان بيماري‌هايي مانند گريپ­هاي عفوني، برونشيت، نارسائي كبد و ناراحتي‌هاي ريوي استفاده درماني مي‌گردد.


۱۰- از جوشانده غليظ آويشن در تقويت پياز مو استفاده مي‌شود، از دم‌كرده رقيق آن نيز مخلوط با عسل در صبحانه به‌جاي چاي استفاده مي‌گردد.


۱۱- از اين خوراكي در تهيه قرقره‌ها (براي درمان گلودرد چركي) و حمام‌هاي درماني در رژيم‌هاي لاغري و در تهيه خميردندان‌ها استفاده مي‌شود همچنين از جوشانده اين خوراكي به‌عنوان كمپرس در درمان رگ به رگ شدن و پيچيدگي عضلات استفاده مي‌كنند.


نحوه مصرف آويشن


براي مصرف چاي آويشن مي‌توانيد ۱ الي ۲ گرم گياه خشك را در ۱۵۰ ميلي‌ليتر آب جوش، دم و چند بار در روز ميل كنيد. بهترين زمان مصرف ۲ ساعت پيش يا پس از غذا است. افرادي كه نسبت به مرزنجوش يا گونه‌هاي ديگر خانواده نعناييان حساسيت دارند، ممكن است به آويشن نيز حساسيت نشان دهند. آويشن مي‌تواند ميزان لخته شدن خون را كاهش دهد و به‌ويژه در مقادير زياد، خطر خون‌ريزي را افزايش دهد. آويشن ممكن است در بدن مانند استروژن عمل كند. از مضرات آويشن اين كه اگر در شرايطي هستيد كه بر اثر استروژن وخيم مي‌شود (مثل سرطان سينه)، از مصرف آويشن خودداري كنيد. آويشن مي‌تواند پس از عمل جراحي يا در طول آن، از سرعت لخته شدن خون بكاهد، پس دو هفته قبل از جراحي، مصرف آن را متوقف كنيد.



براي خريد بذر آويشن و ساير گياهان دارويي به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرماييد.



همچنين از راه‌هاي زير نيز مي‌توانيد محصولات ما را ملاحظه و خريد نماييد:


1- مراجعه به صفحه اينستاگرامي به آدرس:


https://www.instagram.com/zerafat.shop/


2- مراجعه به كانال تلگرامي به آدرس:


https://t.me/zerafat_shop


3- تماس با شماره موبايل: 09135555833


برچسب: آويشن، بذر آويشن، گياهان دارويي، بذر، خواص آويشن، خريد بذر، فروشگاه بذر،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:

+ نوشته شده: ۲۱ مرداد ۱۳۹۹ساعت: ۰۸:۲۴:۱۰ توسط:گل و گياه ظرافت موضوع: نظرات (0)

اسطوخودوس

بذر اسطوخودوس

اسطوخودوس يا اسطوقدوس يا لاواندولا (به انگليسي: Lavandula يا lavender) سرده‌اي مشتمل از ۲۵ تا ۳۰ گونه مختلف از دسته گياهان گل‌دار و از خانواده نعناعيان است. اسطوخودوس گل‌هاي كوچك خوشه‌اي آبي يا قرمز سير تا بنفش دارد و ارتفاعش در حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتيمتر است. اسطوخودوس گياهي است چند ساله به شكل بوته كوچك به بلندي نيم متر، بسيار پرشاخه، ساقه‌هاي آن چهارگوشه، برگ‌هاي آن دراز، متقابل، پوشيده از كرك سفيد پنبه‌اي. برگ‌هاي آن‌كه در بهار ظاهر مي‌شود به رنگ بنفش تيره به‌صورت گل موسكاري است.

اسطوخودوس داراي برگ‌ها و كرك‌هاي معطر است. از كليه قسمت‌هاي اين گياه مخصوصاً شاخه‌هاي برگ‌دار آن بوي قوي و مطبوع استشمام مي‌گردد. ظاهر زيبايي كه گياه پس از گل دادن پيدا مي‌نمايد باعث مي‌شود در بعضي نواحي و در پارك‌ها و مناطق گردشگري اقدام به پرورش آن به‌عنوان يك گياه زينتي گردد. قسمت مورداستفاده اين گياه سرشاخه‌هاي برگ‌دار و گل‌دار آن است كه علاوه بر مصارف درماني، اسانس­گيري به عمل مي‌آيد. اسطوخودوس گياهي چند ساله بوده و به‌صورت ۸ تا ۱۰ ساله كشت مي‌شود و در برخي اوقات تا ۲۰ سال نيز دوام مي‌آورد.

نام‌هاي ديگر گياه اسطوخودوس عبارت‌اند از: خير دشتي، انس­الارواح، لاوند، ممسك­الارواح، ضُرم، زغليل، رزالذهب، خيري، خرام، خرامي، آلاله تلخ، گل‌لاوند، شاه‌اسپرم رومي. همچنين در فارسي اسطوقدوس، فرانسه lavande، انگليسي lavender و لاتين lavandestaechas ناميده مي­شود. كلمه لاواند از ريشه كلمه لاتين لاوار به معناي شوينده و پاك‌كننده است، مردم اروپا در گذشته از اسطوخودوس براي شستشوي بدن استفاده مي‌كردند.

اسطوخودوس يكي از خوشبوترين گياهان دارويي در دنيا بوده و در مناطق مختلف و وسيعي از جهان براي مصارف گوناگون كشت مي‌شود، ايران، چين، كانادا، هند كشورهايي هستند كه اين گياه به‌صورت خودرو يافت مي‌شود. اسطوخودوس در صنايع گوناگوني مورداستفاده قرار مي‌گيرد. براي مثال از اين گياه در اسانس­گيري براي ساخت عطر و لوازم بهداشتي و آرايشي، صابون، شامپو، خوشبوكننده و اودكلن بهره مي‌برند، اسانس اين گياه به دليل تركيب‌هاي خاصي كه دارد به‌عنوان يك ضدباكتريايي قوي عمل مي‌كند.

گياه اسطوخودوس بعد از گل دادن ظاهري بسيار زيبا پيدا مي‌كند و مزارع كاشت اسطوخودوس در زمان گل­دهي جاذبه گردشگري شده و علاقه‌مندان زيادي را به خود جذب مي‌كند اين زيبايي در تصاوير اين مطلب جلوه مي‌كند. اين گياه به دليل ظاهر زيبا و عطر فوق‌العاده‌اش در برخي مناطق به‌عنوان گياهي زينتي كاشته مي‌شود. اسطوخودوس در برخي نقاط دنيا به‌صورت خودرو رشد مي‌كند، جنوب فرانسه، مناطق مديترانه و تورنتو مناطقي هستند كه اين گياه به‌وفور يافت مي‌شود. اسطوخودوس گياهي چند ساله و هميشه سبز به ارتفاع ۰٫۵ متر با برگ‌هاي دراز سبز رنگ و پوشيده از كرك‌هاي سفيد است، طعم آن تلخ بوده و دم‌نوش آن خواص بسياري دارد. اسانس اين گياه زرد مايل به سبز بوده، گل‌هاي اين گياه جاذب زنبورعسل بوده و عسل مرغوبي از آن توليد مي‌شود.

كاشت بذر اسطوخودوس

اسطوخودوس به سه روش تكثير مي‌شود: ۱) كاشت بذر ۲) قلمه گرفتن ۳) خوابانيدن.

قلمه گرفتن يكي از راه‌هاي رايج براي تكثير اين گياه بوده كه در فصل پاييز يا اوايل بهار از سرشاخه‌هاي نيمه چوبي اقدام به گرفتن قلمه مي‌كنند و در طول پاييز و زمستان داخل بستر ماسه‌اي و با تخلخل بالا قرار مي‌دهند. قلمه‌ها معمولاً در شرايط دمايي مناسب بعد از ۳ تا ۴ ماه ريشه مي‌زنند و بعدازاين مدت آن‌ها را به محل اصلي كاشت منتقل مي‌كنند. اسطوخودوس به‌صورت چند ساله و در اكثر مناطق ايران قابل‌كشت به‌صورت خانگي و تجاري است. گلدان انتخابي براي كاشت اسطوخودوس بايد عمقي حداقل ۱۵ سانتي‌متري داشته باشد. بذر اسطوخودوس معمولاً بين ۱۲ تا ۴۰ روز بستگي به دما و شرايط كاشت جوانه مي‌زنند، دماي جوانه‌زني بذر اسطوخودوس ۲۱ تا ۲۵ درجه بوده و دماي رشد ۲۸ تا ۳۵ درجه مناسب است. بذرهاي اسطوخودوس را قبل از كاشت به مدت ۲۴ ساعت داخل آب خيس نماييد و سپس در خاك مناسب بكاريد.

براي كاشت خانگي بذرها را بهار و بعد از رفع كامل سرما بكاريد. بذر اين گياه را مي‌توانيد ابتدا داخل گلدان كوچك يا ليوان يك‌بار مصرف و سيني نشاء در عمق ۱٫۵ تا ۳ سانتي‌متري بكاريد و بعد از رسيدن به طول ۵ تا ۱۰ سانتي‌متر به گلدان يا زمين اصلي منتقل كنيد. يا اينكه بذرها را به‌صورت مستقيم در عمق ۵ سانتي‌متري در گلدان و زمين اصلي بكاريد كه در اين صورت نياز به جابجايي نداشته و تلفات كمتر است. خاك مناسب براي كاشت بذر اسطوخودوس بايد نيمه سبك و داراي زهكشي مناسب باشد تركيب خاك رس و ماسه مناسب است. براي كاشت گلداني تركيب كوكوپيت و پرليت يا پيت ماس و كمپوست براي كاشت بذر مناسب است.

براي كاشت در باغچه و مزرعه ابتدا خاك را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتي‌متر زيرورو كنيد و با كود حيواني پوسيده يا كمپوست مخلوط كنيد. سپس گياهان آماده‌شده و نشاء شده از قبل را به‌صورت رديفي كشت كنيد، فاصله بين هر دو بوته را ۵۰ تا ۶۰ سانتي‌متر و هر دو رديف را ۵۰ تا ۷۰ سانتي‌متر در نظر بگيريد. تا قبل از جوانه‌زني بذر بستر كشت هميشه بايد مرطوب باشد ولي در غرق آبي نيازي نيست. براي تسريع در جوانه‌زني بذرها مي‌توانيد بر روي بستر كشت يك مشما شفاف بياندازيد. توجه كنيد كه با اين كار دما زير مشما بالا مي‌رود و درصورتي‌كه هوا خيلي گرم باشد از انجام اين كار پرهيز كنيد و تنها مراقب باشيد كه خاك خشك نشود.

كاشت مستقيم بذر اسطوخودوس در فضاي باز مشكلاتي دارد، از قبيل بارندگي شديد و شستشوي بذرها. به همين دليل توصيه مي‌شود ابتدا بذرها را به‌صورتي كه بالا گفته شد نشاء كنيد و سپس به محل اصلي منتقل كنيد. علف‌هاي هرز را از همان ابتدا حذف كنيد، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذي خاك ميان اسطوخودوس و علف هرز مي‌شود و باعث كاهش مواد دريافتي موردنياز اسطوخودوس و كم شدن اسانس و عطر گياه مي‌شود. اسطوخودوس گياهي كم‌توقع هم به آب و هم به خاك است، در خاك‌هاي فقير و كم آب رشد خوبي داشته و در خاك‌هاي رسي ماسه‌اي و نيمه سنگين براي كاشت در باغ و مزرعه خوب رشد مي‌كند.

اسطوخودوس به شوري آب تا حدي مقاوم است و هنگامي‌كه گياه به رشد كامل رسيد مي‌توان با آب شور آبياري نمود. اسطوخودوس گياهي چند ساله است و معمولاً ۸ تا ۱۰ ساله كشت مي‌شود در نتيجه بايد محلي را براي كاشت انتخاب نمود كه گياه در اين مدت درآنجا باقي بماند و زمين شخم نخورد يا آب‌گرفتگي نشود. اسطوخودوس در سال اول رشد محدودي دارد و كند رشد است. براي داشتن بوته‌هاي زيبا و خوش‌فرم بايد اقدام به هرس سالانه در فصل پاييز نمود. هرس علاوه بر ايجاد بوته‌هاي كپه‌اي و گرد و زيبا، رشد طولي گياه را محدود كرده و به رشد عرضي و تراكم بوته‌ها كمك مي‌كند. مقدار برداشت اسطوخودوس خشك از هر بوته در سال پنجم كاشت ۵۰۰ گرم بوده كه برداشت معمولاً اوايل تير تا اواسط تابستان اتفاق مي‌افتد. اسطوخودوس بستر خيس را دوست ندارد، بهتر است هنگامي‌كه خاك خشك شد اقدام به آبياري نمود.

خاك مناسب براي كاشت اسطوخودوس بايد PH بين ۶ تا ۸ داشته باشد كه براي كاشت تجاري و ابعاد وسيع بهتر است رعايت شود و مي‌توان با افزودن آهك به خاك به اين عدد دست يافت. هنگام آبياري توجه شود كه برگ‌ها خيس نشوند، اسطوخودوس مستعد قارچ برگ هستند. توصيه مي‌شود كه اين گياهان از گردش خوب هوا برخوردار باشند. گياهان بايد بسته به گونه آن‌ها در فاصله ۶۰ تا ۹۰ سانتي‌متري از هم كاشته شوند. گل‌هاي اسطوخودوس را با ساقه برداشت و دسته‌بندي و اقدام به خشك‌كردن مي‌كنند، بعد از باز شدن چند شكوفه اقدام به برداشت كنيد، اين كار بايد بعد از خشك شدن شبنم صبحگاهي و قبل از گرماي روز انجام پذيرد.

راه‌هاي ديگر تكثير گياه اسطوخودوس

يكي از راه‌هاي ديگر تكثير اسطوخودوس تقسيم گياه مادري است كه در پاييز يا زمستان انجام مي‌شود، در اين روش در اواخر پاييز يا اوايل بهار گياه را به‌طور كامل از خاك خارج نموده و اقدام به تقسيم آن به دو يا سه قسمت مي‌كنند به‌طوري‌كه در هر قسمت ريشه و ساقه باشد سپس اقدام به كاشت آن‌ها در محل موردنظر با فواصل ۶۰ تا ۸۰ سانتي‌متر مي‌كنند. اين روش را معمولاً بر روي گياهان سه ساله انجام مي‌دهند. گياه كامل اسطوخودوس تحمل سرما و دماي تا -۲۰ درجه را در فصل زمستان دارد ولي در فصل بهار و رشد و گلدهي به سرما كمي حساس بوده و ممكن است آسيب ببيند ازاين‌رو بايد در مناطقي كشت شود كه بهار و تابستان سرما وجود نداشته باشد. كاشت اسطوخودوس در مناطق نيم‌سايه و با نور كم از مقدار اسانس گل‌ها مي‌كاهد. اين گياه رطوبت زياد را دوست ندارد و آبياري زياد نيز باعث كاهش اسانس توليد مي‌شود.

نحوه مصرف گياه اسطوخودوس

يك قاشق خشك‌شده اين گياه (سرشاخه يا گل) را در قوري همراه با آب ريخته و همانند چاي سياه به مدت ۱۵ دقيقه دم كنيد. استفاده از ظرف‌هاي مخصوص و ليوان‌هاي دم‌نوش نيز مناسب است. طعم اين دم‌نوش شايد خيلي به طبع ما خوش نيايد ولي در ادامه به خواص دارويي آن مي‌پردازيم كه بايد به آن توجه نمود.

خواص دارويي و فوايد گياه اسطوخودوس

اسطوخودوس گياهي دارويي است در نتيجه خواص بي‌شماري دارد كه در ادامه فقط به آن‌ها اشاره مي‌كنيم:

داروي مناسب براي بي‌خوابي ناشي از خستگي جسمي، فكري و اضطراب

رفع فراموشي و تقويت حافظه

معالجه ضعف اعصاب

درمان‌كننده رماتيسم، آرتروز و نقرس

از بين برنده افسردگي و غم و اندوه

تنظيم تپش قلب

درمان سرماخوردگي به دليل داشتن آنتي‌بيوتيك و اثر ضدعفوني‌كنندگي

بهبود زكام و سرفه، سينوزيت، آنفولانزا

درمان خواب‌رفتگي دست‌وپا

درمان بيماري‌هاي مجاري ادرار

درمان زردي و رفع حالت تهوع و سرگيجه

تقويت‌كننده سلول‌هاي مغز و درمان ميگرن

كاهش تب و حرارت بدن

كاهش التهاب و تورم دستگاه تنفسي

درمان اسپاس­هاي عضلاني

پاك‌سازي كبد و درمان اختلالات كبدي

درمان بيماري‌هاي گوارشي و سوءهاضمه

در برخي موارد مصرف اسطوخودوس توصيه نمي‌شود:

افرادي كه صفراوي مزاج هستند از مصرف آن پرهيز كنند يا همراه با سكنجبين مصرف كنند.

براي خريد بذر اسطوخودوس به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرماييد.

همچنين از راه‌هاي زير نيز مي‌توانيد محصولات ما را ملاحظه و خريد نماييد:

۱- مراجعه به صفحه اينستاگرامي به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به كانال تلگرامي به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبايل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳


برچسب: اسطوخودوس، بذر اسطوخودوس، بذر، گياه اسطوخودوس، خريد بذر، فروشگاه بذر، خواص اسطوخودوس،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:

+ نوشته شده: ۱۷ مرداد ۱۳۹۹ساعت: ۰۵:۵۵:۵۲ توسط:گل و گياه ظرافت موضوع: نظرات (0)