معرفي برخي ارقام خربزه
خربزه داراي ارقام زيادي است. خربزه پوست سبز داراي پوست سبز رنگ تيره است و چروك‌هاي بزرگي بر روي پوست وجود دارد. خربزه پوست سبز داراي گوشت سبز رنگ است. خربزه خاتوني داراي پوست زرد به همراه خطوط موازي سبز كمرنگ و ميوه به صورت دوكي شكل كشيده با گوشتي سفيد و مايل به زرد مي‌باشد. خربزه سرشار از ويتامين A و C است. خربزه گوشت زرد ميوه‌اي مناسب براي افرادي است كه در روزهاي گرم تابستان به دنبال يك ميوه شيرين و تازه مي‌گردند. اين ميوه معمولاً به خاطر پوست صاف و گوشت رنگ زردشناخته شده است و يكي از محبوب‌ترين اعضاي خانواده Cucumis melo همراه با هندوانه و طالبي است. خربزه گوشت زرد همچنين داراي ارزش غذايي بالايي است. از ويتامين B تا زينك، هر تكه از اين ميوه حاوي ويتامين‌ها و مواد معدني مختلفي است. اندازه آن معمولاً از كوچك تا متوسط در شكل گرد يا بيضي‌شكل است. برخلاف ساير خربزه‌هايي كه در آب‌وهواي گرمسيري رشد خوبي دارند، خربزه گوشت زرد در مناطق گرم و خشك بهتر رشد مي‌كنند.
خربزه تيل نوعي خربزه از خانواده Cucurbitaceae با نام علمي Galia Melom است. خربزه تيل آتشي بسيار شبيه به طالبي است ولي بسيار شيرين‌تر مي‌باشد و به دليل شيريني بسيار زياد معروف شده است. بوته خربزه تيل آتشي مانند ساير خربزه‌ها است. گياه داراي ساقه طويل و خزنده بوده و برگ‌هاي درشت آن به‌صورت متناوب در طول ساقه مي‌رويند. در هر بوته ۳ تا ۵ ميوه توليد مي‌شود. خربزه تيل آتشي داراي ويتامين C، ويتامين A، كاروتنوئيد، بيوفلاوونويدها، مواد معدني مختلف مانند پتاسيم، كلسيم و آهن است و همچنين حاوي مقادير قابل‌توجهي از فيبرهاي غذايي، ازجمله پكتين است. همچنين چربي، كلسترول و كالري كمي دارند.
يكي از اين ارقام مشهور خربزه آناناسي (Ananas Melon) از خانواده Cucurbitaceae است. خربزه آناناس براي اولين بار در آفريقا يافت شد. سپس از آفريقا در سال ۱۷۷۷ ميلادي به فرانسه راه يافت. توماس جفرسون در سال ۱۷۹۴ آن را در Monticello (خانه شخصي و آرامگاه توماس جفرسون، نويسنده اعلاميه استقلال آمريكا و از بنيان‌گذاران كشور ايالات‌متحده است) كشت نمود. اين نوع خربزه داراي عطري خوش و مزه‌اي بسيار لذيذ و خوشمزه است و گوشت آن زرد تيره تا نارنجي‌رنگ مي‌باشد. خربزه آناناس در سراسر خاورميانه كاشته مي‌شود. بوته‌هاي آن رونده بوده و بر روي زمين پخش مي‌شوند. خربزه آناناسي مخزني از بتا كاروتن، فولات، پتاسيم، منيزيم، منگنز، مس، ويتامين A، C و K و فيبر رژيمي بوده. بوته‌هاي را به‌صورت رديفي كشت مي‌كنند. فاصله بين هر دو بوته را ۵۰ سانتي‌متر و فاصله رديف‌هاي كاشت را ۱۵۰ سانتي‌متر در نظر مي‌گيرند.
خربزه گوشت سبز ميوه‌اي مناسب براي افرادي است كه در روزهاي گرم تابستان به دنبال يك ميوه شيرين و تازه مي‌گردند. اين ميوه معمولاً به خاطر پوست صاف زرد و گوشت رنگ سبز شناخته شده است و يكي از محبوب‌ترين اعضاي خانواده Cucumis melo همراه با هندوانه و طالبي است. خربزه گوشت سبز همچنين داراي ارزش غذايي بالايي است. از ويتامين B تا زينك، هر تكه از اين ميوه حاوي ويتامين‌ها و مواد معدني مختلفي است. اندازه آن معمولاً از كوچك تا متوسط در شكل گرد يا بيضي‌شكل است. اگر چه اين ميوه به‌طورمعمول براي داشتن گوشت سبز مايل به سبز و پوست زرد شناخته شده است، اما در واقع در ساير رنگ‌ها و بافت نيز موجود مي‌باشد. تعدادي از آن داراي پوست زرد روشن به علت جهش هستند، درحالي‌كه گونه‌هاي ديگر داراي گوشت نارنجي فوق‌العاده هستند. برخلاف ساير خربزه‌هايي كه در آب‌وهواي گرمسيري رشد خوبي دارند، خربزه گوشت سبز در مناطق گرم و خشك بهتر رشد مي‌كنند. اگر در يك منطقه مرطوب كاشته شوند ممكن است ميوه‌هاي كوچك‌تر را با مقاومت كمتر نسبت به آفات و بيماري‌ها توليد كنند.
خربزه مينو يا خربزه مشهدي (تايباد) يا راكت زرد نام محبوب‌ترين خربزه در ايران بوده كه ممكن نيست طعم آن را نچشيده باشيد، اين خربزه درصورتي‌كه در زمان مناسب از بوته جدا شود و به‌طور كامل رسيده باشد طعم شيرين دارد. شهرستان‌هاي تايباد در خراسان رضوي، گرمسار، سمنان و سرخه از مكان‌هاي مهم كشت خربزه در ايران است كه در اين بين خربزه تايباد (كه بعضاً به اشتباه خربزه مشهدي ناميده مي‌شود) به لحاظ طعم و كيفيت و شهرت در رتبه بالاتري قرار دارد.
خربزه كاناري يا خربزه قناري كه به دليل رنگ زرد قناري آن نام گرفته است و ربطي به جزاير قناري ندارد اغلب با نام جون كاناري (Juan Canaria) شناخته مي‌شود. اين خربزه شيرين‌تر از خربزه عسل بوده و بافت داخلي آن همانند گلابي ولي نرم‌تر از آن است. خربزه كاناري گاهي با نام‌هايي همچون خربزه اسپانيايي، خوان كانري، Jaune des Canaries و Amarillo نيز شناخته مي‌شود. خربزه كاناري بيشتر در مناطق آسيايي مانند ژاپن، كره جنوبي و مراكش يافت مي‌شود. در ايران نيز به‌صورت محدودتر از خربزه‌هاي تايباد و مشهد كاشته مي‌شود. خربزه كاناري نسبتاً ميان‌رس بوده و بعد از ۹۰ تا ۱۰۰ روز از كاشت برداشت آغاز مي‌شود. يكي از ويژگي‌هاي خربزه كاناري ماندگاري بالاي آن است كه باعث شده جزو خربزه‌هاي صادراتي در جهان محسوب شود. خربزه‌هاي كاناري منبع خوبي از ويتامين‌هاي A و C هستند. آنها همچنين يك منبع آروماتيك فيبر هستند. همچنين بهبوددهنده بيماري قلبي، ديابت، چاقي و فشارخون بالا است.
كاشت
كاشت خربزه مانند بقيه گياهان هم‌خانواده به‌صورت جوي پشته و كپه‌اي و به روش نمكاري است. تعداد ۳ الي ۵ بذر خربزه خيس‌خورده در هر كپه كاشته مي‌شود. بعد از سبز شدن تعداد بوته‌ها به ۲ يا ۳ و گاهي به يك بوته كاهش داده مي‌شود و اين زماني است كه بوته ۴ برگي شده باشد فاصله بين دو بته حدود ۶۰ تا ۱۰۰ سانتي‌متر و فاصله دو خط كشت بين ۲ تا ۳ متر است.
براي داشتن محصولي زودرس يا در مناطقي كه دوره رشد كوتاه است مي‌توان در گلخانه يا شاسي داخل گلدان‌هاي جيفي پات اقدام به كشت كرد و در زمان مناسب بوته‌هاي آماده‌شده در جيفي پات را به محل اصلي منتقل نمود. مقاوم كردن بوته‌ها قبل از انتقال به محل اصلي الزامي است.
داشت
مراقبت‌هاي لازم پس از كاشت نشاء عبارت‌اند از آبياري، دفع علف‌هاي هرز و سله شكني است. پس از كشت، آبياري اهميت زيادي دارد. به‌طوري‌كه يك دوره خشكي شديد باعث ريزش گل‌ها و ميوه‌ها مي‌شود. پس از انتقال نشا بايد ابتدا روزانه آبياري صورت گيرد و پس از آن بسته به نوع خاك و شرايط آب و هوايي هر ۷ روز يك‌بار بايد آبياري انجام گيرد. طول دوره رشد خربزه بين ۸۰ تا ۱۰۰ روز متفاوت است. سله شكني، آبياري و وجين علف‌هاي هرز از جمله مراقبت‌هاي زراعي خربزه است. هرس و گل گيري در خربزه مرسوم است. به‌اين‌ترتيب كه پس‌ازآنكه گياه گل داد، به ازاي هر ساقه ۲ تا ۴ ميوه را نگه‌داشته و بقيه را حذف مي‌كنند. در هرس خربزه، ساقه اصلي را بعد از برگ سوم و ساقه فرعي را بعد از برگ پنجم قطع مي‌كنند.
برداشت
زمان برداشت به عوامل مختلفي بستگي دارد، اين گياه گونه‌هاي زودرس، ميان‌رس و ديررسي دارد. لذا موقع برداشت آنها به نوع واريته هم بستگي دارد. از ديگر عوامل زمان برداشت فاصله تا بازار مصرف است. اگر بازار نزديك باشد بهتر است ديرتر برداشت شود تا شيرين‌تر شود و كامل برسد ولي در صورت دوري بازار مصرف توصيه مي‌شود زودتر برداشت شود چون ميوه‌هاي رسيده شديد در هنگام جابجايي آسيب مي‌بيند. معمولاً خربزه را در زمان رسيدن كامل برداشت مي‌كنند زيرا در اين زمان ميوه‌ها داراي قند زيادتر هستند. خربزه زماني رسيده است كه در اطراف دم ميوه خطوط مدوري تشكيل گردد. همچنين خربزه رسيده را مي‌توان از برجستگي شبكه‌هاي روي خربزه، تغيير رنگ پوست آن و نرم شدن سر خربزه تشخيص داد.
آب‌وهوا
خربزه مانند بقيه گياهان خانواده Cucurbitaceae طالب آب‌وهواي گرم و آفتابي است. آها گياهان يك‌ساله‌اند و احتياج به فصل رشد طولاني دارند. در مناطقي كاشته مي‌شود كه بين آخرين سرماي بهاره و اولين سرماي پاييزه حدود ۱۴۰ روز فاصله باشد. هواي مرطوب مناسب رشد آنها نيست و ميوه آنها در اين نوع هوا شيرين نمي‌شود. ضمن اينكه هواي مرطوب در آنها موجب اشاعه بيماري‌هاي قارچي مي‌شود. هواي گرم و خشك باعث شيرين‌تر شدن ميوه در اين گياه مي‌گردد. همين‌طور هواي ابري مناسب رشد خربزه نيست.
خاك
بهترين زمين براي كاشت اين گياه خاكهاي شني و سبك با pH بين ۵/۵ تا ۷ است. در كشت بايد به اين نكته توجه كرد كه خربزه در زمين‌هاي سنگين و رسي رشد خوبي ندارد و بايد كمي هوموسي و داراي مواد آلي باشد. خربزه از جمله صيفي‌هايي است كه مواد غذايي زيادي از زمين جذب مي‌كند. به همين دليل استفاده از كودهاي شيميايي كامل ازت فسفر و پتاسيم توصيه مي‌شود.
نور
نور كامل و آفتاب مستقيم براي اين گياه مناسب است.
آبياري
صرف‌نظر از اينكه در باغچه يا در گلدان مي‌كاريد، هميشه خاك آن را بايد مرطوب نگهداريد. مخصوصاً زماني كه گياه در حال رشد است بايد هميشه خاك آن خيس باشد. البته بايد گلدان و يا خاك باغچه شما زهكشي مناسبي داشته باشد زيرا كه آبياري زياد نيز موجب گنديدن گياه مي‌شود.
براي خريد بذر خربزه و ساير صيفي جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرماييد.
همچنين از راه‌هاي زير نيز مي‌توانيد محصولات ما را ملاحظه و خريد نماييد:
۱- مراجعه به صفحه اينستاگرامي به آدرس:
https://www.instagram.com/zerafat.shop/
۲- مراجعه به كانال تلگرامي به آدرس:
۳- تماس با شماره موبايل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳
برچسب:
